bluebridge

Op weg van Lelystad naar Enkhuizen

Met dank aan uw vaste bloggers, Bernard en Dora, mogen wij (Bert Jan, Sabine, Saar en Pim) weer twee heerlijke weekjes genieten aan boord van de Bluebridge. Dit betekent ook dat we uiteraard als gastbloggers de activiteiten van de Bluebridge en haar passagiers delen. Zoals al te lezen was in het bericht van uw vaste bloggers zijn we onze inschepingsdag/vrijdag ook meteen gaan varen naar Enkhuizen.

Op zaterdag (22-7) hebben we hier afgesproken met Ivor, Jessica (incl. mini) en Ischa (hun neefje en grote vriend van Saar). Het is deze dag prachtig weer, dus perfect om met z’n allen een stukje te varen op het IJsselmeer. We genieten in het begin van een heel kalm briesje. Iets later trekt de wind wat aan en zien we in de verte ook al wat donkere wolken aankomen, dus terug richting de haven.

Zeilen met Ivor Jessica en Ischa

Terwijl Ivor en Jessica daar even gaan inchecken in de B&B, gaan Bert Jan en ik met de kinderen als vaste prik naar de lokale speeltuin. Voor de kinderen heerlijk van de hoge glijbaan glijden, rennen, en draaien met de zweefmolen. We eindigen deze dag in ons vaste restaurant. Tijdens het eten zien we ook op eens de oproep voor een nieuwe kok (een oproep die we begrijpen, niet alles is even lekker, maar we hebben gegeten).

Ivor en BJ in het schommelschip. Ze kraaien van plezier 🙂

Zondag is een iets wisselvalligere dag. In Enkhuizen is naast het Zuiderzeemuseum ook een soort mini pretpark – Sprookjeswonderland. Het is een beetje een soort uitgebreid sprookjesbos van de Efteling en dan zonder al die andere (achtbaan) attracties die de Efteling heeft. Voor Saar en Pim helemaal perfect, maar ook Ischa, BJ en Ivor hebben zich uitstekend vermaakt in een aantal attracties 🙂

Impressie Sprookjeswonderland

Net als vorig jaar gaan we weer naar de Wadden via Makkum. Enkhuizen – Makkum is

De grootste windhoos die we zagen.

een aardig stuk varen en in de vroege ochtend willen we nog van de gunstige windrichting gebruik maken. Dit valt een beetje, want het waait bijna niet. Achter ons waarschijnlijk wel, want we zien tijdens onze tocht wel ruim 8 windhozen van groot tot klein. Dus toch maar op de motor. In de loop van de ochtend draait de wind en ter hoogte van Stavoren kan het zeil er toch op. Uiteindelijk moet de motor er toch weer een beetje bij om de tocht niet te lang te maken voor onze kleine matroosjes.

Onze avonturen in Makkum en omgeving zijn te lezen in het volgende blog 🙂