bluebridge

Het strand moest wel even wachten vandaag. We hebben zoals in de vorige post te lezen is elektrische fietsen en kunnen dus flink wat kilometertjes maken. Er loopt langs de dijk aan de zuidkant van het eiland een heel mooi fietspad. Met een windje mee waren we in ‘no time’  bij Oosterend, waar het fietspad weer ophoudt. Dat we een flinke wind in de rug hadden, bleek nu we weer terug richting west moesten… een enorme wind tegen. Thank god for e-bikes 🙂

De grijze lijn aan de onderzijde is het fietspad.

Windje mee op het fietspad langs de dijk.

Gelukkig kwamen we ruim, 1-1,5 uur fietsen later al snel weer langs onze vaste speelplek voor de kinderen op Terschelling, Speeltuin (café, restaurant) Zonneweelde. Hier konden de kinderen even de energie kwijt, die wij ondanks de ondersteuning al wel flink gebruikt hadden. Na hier een iets verlate lunch te hebben gegeten was het tijd om naar het strand te gaan. Maar zoals al gezegd waaide het flink door. Op het strand betekent dit van die heerlijke snijdende ‘zandstormen’ (zoals de kinderen ze noemen). Met de lange kleding aan was het op zich goed te doen. Bij het water de kleren voor badkleding omgeruild en spelen in de branding bij ons aan de hand. Er stonden door de wind flinke rollers en met

Genieten van de branding bij De Branding – Terschelling.

hoog water is het dan wel een beetje oppassen. De reddingsbrigade was ook erg alert en riep een groep zwemmers terug die dreigden voorbij het zwemgedeelte (met vlaggen gemarkeerd) te komen. Voor de beeldvorming, het zwemgedeelte was maar ca. 150-200 meter breed, dus met die golven ga je al gauw voorbij het officiële zwemgebied. Na een tijdje in de branding te hebben gespeeld waren we toe aan een drankje. Alleen die snijdende zandstormen voelen op een natte zoute huid nog even een stukje minder prettig aan. Dat werd dus kinderen tillen naar de duinrand waar een strandtent stond. Dan blijken de kinderen toch wel weer wat gegroeid, want Pimmetje op mijn nek en dan ruim 500 meter door het zand was een mooie work-out naast de fietstocht.

Omdat we misschien morgen (als het weer het toelaat) vertrekken naar Vlieland moeten we vandaag de fietsen inleveren (voor 18 uur). Dus na een drankje bij de strandtent stappen we weer met z’n allen op en gaan we richting West-Terschelling. Keurig op tijd (ca. 17.45 uur) zijn we bij de verhuurder en kunnen we daarna een plekje op een fijn terras met uitzicht over het wat een warme hap eten (restaurant Zeezicht). Na het eten een rustige wandeling terug naar de haven, goed voor de spijsvertering. Iets minder fijn voor Pim. Die maakt namelijk met de haven en belangrijker – de speeltuin – in zicht een flinke smakkerd voorover en heeft nu een schaafwond naast zijn oog en een blauwe plek op zijn voorhoofd. Je kunt je voorstellen dat het luchtalarm even afging. Aan boord aangekomen de wond schoongemaakt en een toetje doet gelukkig wonderen om de pijn te verzachten.

Er volgde een onstuimige nacht met flinke windstoten. We hebben alle voorspellingen bekeken en het lijkt rond 10.15-10.30 uur toch redelijk oké om de tocht naar Vlieland te wagen. Dus zo gezegd zo gedaan. We zouden vlak voor het Schuitengat met verrekijker beoordelen of dit te doen was, of dat we toch beter de iets langere route via de Meep en Vliestroom zouden nemen.

Lekker door het Schuitengat

We besluiten dat we het Schuitengat kunnen nemen. We hadden alle voorbereidingen toch al getroffen (alles storm klaar gemaakt), dus zonde als dat voor niets is ;-). In het begin vallen de golven nog mee, maar als we tussen de twee platen waar het Schuitengat doorheen loopt uitkomen krijgen we toch flink rollers. Gemiddeld een metertje hoog, maar hier en daar toch wel 2 a 2,5 meter. Het was wat rollen en stampen (vandaar dat uw blogster aan het roer moest staan), maar we kwamen prima aan in Vlieland. En de kids zult u zich afvragen: die hebben heerlijk op het bed naar de iPad gekeken en spelletjes gespeeld. Alsof er niets aan de hand was…

Op Vlieland aangekomen hadden we de kinderen beloofd dat zij ook voor hun een eigen fiets zouden huren. Dus op naar de fietsenverhuur vlak bij de haven. Ik nog op zoek naar een elektrische bakfiets, maar die zijn heel zeldzaam hier en als ze die al hebben dan zijn ze de komende 3 weken verhuurd. Dus wij beiden een normale fiets en de kinderen hun

De kids op hun eigen fiets, lekker tegen de wind in.

eigen kinderfiets. Heerlijk dat je dat nooit verleert. Saar en Pim stappen zo op (beiden fietsen waren een maat groter dan ze gewend zijn) en fietsen zo weg. Er staat op dat moment nog steeds een flinke wind en natuurlijk precies van voren als we met z’n allen naar het dorpje fietsen. Hier en daar moeten we Pim dus een klein beetje helpen om tegen de wind in vooruit te komen. Na het fietstochtje mag Saar een vlieger uitzoeken en Pim zoekt een dino truck uit… die papa verwent zijn kinderen wel 🙂 Inmiddels is Pim wel een beetje klaar met zelf fietsen. Dat is niet heel handig, maar gelukkig zit er nog een locatie van onze fietsverhuur in het dorpje. Meteen er maar naar toe en een wisseling van fietsen. BJ en Saar gaan voor de ouder-kind tandem en ik neem een bakfiets met Pim (helaas zonder ’turbo’). Die bakfiets is wel heel handig, daar kunnen meteen de boodschappen die we hadden gedaan voor het avondeten in en ook de zwemvesten en nieuwe aanwinsten van de kinderen. Saar kan niet wachten totdat we gaan vliegeren, dus hup terug naar de boot, boodschappen wegbergen en op naar het strand.

Saar is helemaal in haar nopjes met de vlieger. Hij doet het goed en ze vertelt trots aan iedereen dat ze een nieuwe vlieger heeft en met papa samen op de ’tweefiets’ (lees tandem) heeft gereden. Pim vermaakt zich ondertussen met mama aan de rand van het water. Lekker heen en weer rennen en modder gooien. Iets later vindt hij een stukje hout dat met een beetje fantasie op een vrachtboot lijkt. Als het niet al een beetje aan de late kant was geweest, had hij zich daar nog echt uren mee kunnen vermaken. Het is toch wel tijd om naar de boot te gaan en lekker te gaan eten.

We hadden de krabbenhengeltjes nog helemaal niet gebruikt, dus na het eten gaan we met z’n allen krabben vangen. Nou ja, papa en mama zijn aan het hengelen en de kids lopen heen en weer met de schepnetjes (wie wat bewaard die heeft wat, heel handig dat dit allemaal nog aan boord lag van vorig jaar). We moeten goed op onze spullen letten. In een onbewaakt ogenblik wordt de spekvoorraad van een mede hengelaar door een grote zeemeeuw gepikt 😀

Na het hengelen lopen we met een ijsje in de hand nog even naar het strand. We zijn Pim meteen ‘kwijt’, want hij heeft zijn ‘bootje’  weer gevonden. Het is voor hem dan ook heel jammer dat we na een tijdje weer moeten gaan. Het koelt al aardig af en ik heb de eerste druppeltjes gevoeld. Eerst even kort de voetjes schoonmaken bij het toiletgebouw en daarna even goed afspoelen achterop de boot met de warme douche. BJ maakt meteen de kuip even schoon. Als we hadden geweten dat de regen zo zou doorzetten zoals het nu (op het moment dat ik dit blog schrijf) regent dan had hij dat eigenlijk niet hoeven doen. Was wellicht ook beter geweest, want nu kon ik namelijk Pim zijn bedje (tentje) verschonen. Het raampje naar de kuip stond open en het was een beetje nat geworden… Pim heeft nu wel weer een fris en schoon bedje 🙂

KNRM vaart uit voor twee surfers.

Nu veel later vaart de KNRM uit. Er blijken twee surfers in de problemen te zitten. Ze gaan er met twee boten heen. We liggen vlak achter het boothuis van de kleine reddingsboot en kunnen alles goed zien en horen. We horen het marifoonkanaal waarop ze gaan communiceren en luisteren even mee. Als ze de surfers hebben gevonden neemt de grote reddingsboot ze

aan boord en besluit ze maar even naar Terschelling terug te brengen (alles voor een extra tochtje lijkt het 🙂 ). Het is al laat, de wind lijkt (hier in de haven ten minste) even te zijn gaan liggen en het wordt al bijna donker. Het is dus niet verantwoord ze nog zelf terug te laten surfen. We berekenen dat het ook wel een goed half uur zou kosten om terug te komen. Uiteindelijk horen we dat ze goed en wel zijn afgeleverd bij familie die bij het KNRM station op Terschelling op ze wacht.

BJ loopt een stukje hard (ondanks de regen) en vindt een leuke strandtent niet al te ver weg, dus daar gaan we morgen maar eens kijken. ’s Middags gaan we met de Vliehors Expres naar de meest westelijke kant van het eiland. Ik ben benieuwd wat de kinderen ervan vinden.