Het vorige verhaal stopte ’s nachts in Medemblik. Op zaterdagochtend zijn we uiteraard met broodjes gestart: het is immers zaterdag. Het is wat regenachtig en grauw, maar er is opklaring beloofd voor later op de dag. Het waait ook stevig, dat zal niet veranderen. Maar de richting lijkt gunstig. De haven van Medemblik is nu vol actie, de watersportdagen zijn nu pas echt op gang. We zien allerlei motorbootjes, het lichtschip Texel, een soort vikingschip, flyboarders, een stoomspuit en nog meer bijzondere bootjes. Rifka benoemt ze namelijk allemaal: bootje, bootje, bootje. Als we naar Stavoren gaan kunnen we ruime wind varen. Dit is onder de rook van Medemblik nog leuk. We zien de lasers weer in actie. Iets meer actie dan gisteren toen het bijna windstil was.
Ook zien we nog zo’n 50 zeilboten zonder zeil ons tegemoet varen. Dit blijken de volgboten te zijn die elk bij een zwemmer vanuit Stavoren horen. Dappere zwemmers die zich in deze wind en over deze afstand zwemmend willen verplaatsen.
Inmiddels zijn we ook verder het Ijsselmeer op gevaren, en de wind heeft daar wat gemene korte golven gemaakt. We rollen dus als een vrolijke pingpongbal over het water. Dora probeert dapper een soepje te maken van Andijkse tomaten, maar veel verder dan de pan op het cardanisch opgehangen fornuis zitten komt ze niet. Alle kopjes en borden rinkelen in de kastjes, een vergeten glas vat stuk in de gootsteen, de cherrytomaten zoeken uitbreiding van leefruimte. Er is er eigenlijk maar 1 die het heerlijk vindt om zo te rollen:
Hoe dichter we bij Stavoren komen, hoe drukker het wordt op het water. De skutsjes hebben zich inmiddels gemeld voor wat opwarm-rakjes. We lopen de buitenmarina binnen en overleggen even over de ligplaats. De havenmeester wil ons net aan de lij-zijde van een zijsteiger hebben, maar wij voelen meer voor de loefzijde. We krijgen onze zin en maar goed ook. We zien de rest van de middag en avond nog vele boten een poging doen om de eerder box binnen te lopen, maar het is niet te doen met deze wind.
Vanaf onze ligplaats liggen we ideaal om het skutsjesilen te kunnen volgen.
We lopen met zijn allen even het dorp in om boodschappen te doen. Dit zeilfeest lijkt bijna voor de Friezen op wat carnaval is voor de zuiderlingen. Grote drommen mensen waarvan er veel met een drankje op rondlopen. Om te vieren dat er iemand gewonnen heeft nemen we uiteraard nog maar eens een groene jongen als we weer terug zijn op de boot.
Dora leeft zich weer eens uit als kokkie en we eten lekker hutspot met rookworst, op 12 augustus, omdat het kan! Als de avond valt spelen we nog wat potjes Rummikub. We hebben ware kampioenen in ons midden, en voor de gezelligheid laat ik uit de boeken wie dat dan zijn. Maar wees uitgenodigd om ook eens een potje mee te spelen.
En dan zondag, de dag des heren, dus wat is een betere bestemming voor ons vandaag dan Urk? We doen nog snel boodschappen in Stavoren, we hebben uitgebreid gezocht dat dat in Urk niet mogelijk gaat zijn. De wind is een brave 1-2 Bft, het zonnetje komt erbij kijken en de koers is ruime wind-gijpje-ruime wind. We zijn de haven net uit (Simone doet mee met de vele Duitsers in de haven en krijgt manouvreer les) en de schipper besluit wat olie op het vuur te gooien: is het geen ideale dag om die spinnaker eens uit de bakskist te trekken? Helaas ligt ie helemaal onderop, onder wat fietsen, een krukje, een fietsstoel en wat al niet meer. Lijnen zijn er wel, een blokje ook wel, een vrije val. Ok, geen ophouder en neerhouder voor de boom, maarja, bijna voor de wind, heb je dan een boom nodig? Het is Dora nota bene die iedereen overhaalt en Bernard duikt de bakskist in. Niels als een kind zo blij, en niet heel veel later staat ie hoor! Het is een hele mooie lap zeil, slechts 1 klein gaatje weten we op te speuren. En hij staat nog goed gezet ook. hier volgen wat sfeerimpressies van deze mooie belevenis.
We zijn er allemaal zeer tevreden over. De spi wordt ook perfect getrimd door Niels. Het kost wel wat nekspierpijn, want we moeten netjes voor de wind blijven en de spi moet bol blijven. Na een keer op 14 aandringen om m weer neer te halen omdat het zo we mooi was, halen we m binnen om een kopje koffie met taart te nuttigen. En even de foto doorsturen naar Bert Jan. Volgende keer doen we ‘m met boom en met jou!
We varen verder met de genua op de spi-boom. Het zonnetje brandt lekker door, de wind neemt nog wat af, dus na een tocht van ruim 4 uur mag de motor ons naar de haven brengen. We vinden een mooi plekje in de haven tegen de wal. We zien ontzettend veel jonge mannen met hun kinderen lopen, maar geen vrouwen. Bernard gaat op onderzoek uit en komt erachter dat de mannen vanochtend naar de kerk zijn geweest, en de vrouwen nu aan de beurt zijn. Op de vraag wanneer de mannen dan tijd hebben voor de vrouwen wordt schamper gelachen en “’s avonds” geantwoord. Daar proosten we maar weer eens op.
Aan boord sluiten we de dag af met een heerlijk maaltje en een verblijf in spa en welnessresort Blue Bridge.
Nou, dat is het echte wedstrijdzeilen met een spinnaker en met een heel bijzonder nummer. Dat geeft meer zeilspanning voor de bemanning. Nu toch maar het lopend want aanpassen voor de volgende bemanning die ook willen spinnakeren. Gewoon met demontabele blokken en reguleerlijnen die vanaf bestaand beslag lopen. Ik heb de zelfde sluiting aan mijn spival zitten (bij jullie tijdelijk de fokkeval) maar had de val te los staan waardoor deze door de golven voor Cadzand langs de voorstag schavielde en het kleine ringetje uit de sluiting trok en deze open ging en de spi voor de boot te water ging. Vanaf de boeg van een coaster die toevallig op het kanaal door Walcheren gemeerd lag kon mijn spival weer naar beneden getrokken worden. Voortaan de spi niet niet meer onderin de bakskist leggen maar er veel gebruik van maken. Veel zeilplezier nog.