Die Giro ronde waar uw andere gastblogger mee afsloot, hebben we niet meer gezien. Wij zaten blijkbaar ook heel goed in de vakantiemodus, waardoor het bijhouden van de blog er een beetje bij in is geschoten. Dat maken we graag goed door een tweede en meteen laatste vakantie gastblog.
Na een paar dagen Bruinisse is het plan om naar Willemstad te gaan. In de volksmond ook wel Middelburg genoemd (inside joke van uw gastbloggers). Die tocht naar Willemstad brengt een aantal sluizen met zich mee, waaronder de ervaring om mee te draaien in de beroepssluis. Dat ziet er toch wel indrukwekkend uit:
Voor de volgende sluis, de Volkeraksluizen, zijn we ’te laag’ voor de beroepssluis (scheelt +/- 10 cm). De jachtensluis laat zien welke masthoogten de vaste brug kunnen passeren. Als we meteen doorvaren voorbij de brug dan kunnen we mee. Onder de brug gaan liggen is geen goed idee, want dan zitten we vast. De mast is 18.80 m hoog en na de stijging is de ruimte tussen het water en de brug 18.50m. De schipper doet rustig aan bij het invaren. Wat sommigen niet snel genoeg gaat en dus maar even gaan inhalen – wat hen commentaar van onze buren waarnaast we gewacht hebben oplevert. Op een gegeven moment horen we van voren of achteren in de sluis, kom maar hoor het past makkelijk! Dus hop gas erop – nee hoor Bernard, we hebben rustig aan gedaan en ons niet laten haasten.
We kiezen ervoor om niet in het dorpje te gaan liggen, maar jachthaven De Batterij te nemen, net buiten Willemstad. Ben eigenlijk wel benieuwd waar die naam nu vandaan komt. Ik kan de behoefte om het uitzoeken toch niet bedwingen, maar om het hier niet te lang te maken is de uitleg te vinden onder Haveninfo op de website: https://jachthavendebatterij.nl/haveninfo/
De aankomst in Willemstad betekent – aankomst op zoet water. Aankomst op zoet water betekent voor Pim muggenbeten. We zijn er nog geen uur en hij heeft de eerste 8 al te pakken op zijn linker bovenarm. Dat betekent ook kluswerk voor mij: een klamboeconstructie in de hut van Pim. Omdat het een lange dag was en best een beetje warm om te koken, besloten we een leuk restaurantje in het dorp te zoeken. We waren niet de enigen met dit goede idee en dat betekende volle terrassen. Uiteindelijk hebben we toch nog heerlijk gegeten bij Bellevue dat op de binnenhaven uitkijkt.
Het feit dat Pim wel erg veel last heeft van de muggenbeten en de voorspelling van heel erg warm weer, maakt dat een tochtje naar zout water de beste optie is. Daarnaast hebben we een date gepland staan aankomend weekend in Port Zélande dus we zetten weer koers naar Bruinisse als tussenstop. Voor de kids toch een van de leukste havens tot nu toe. Dat betekent weer een rondje bruggen en sluizen en sluizen met bruggen. Ook weer de spannende sluis, waarbij we dit keer iets minder speling hadden. Het water was namelijk 20 cm gestegen en dus 18.70m voordat we in de sluis zouden dalen naar de ruimere 18.90m doorvaar hoogte. Dit keer raakten we met de antenne net even de zijkant van de brug, maar verder konden we er weer gewoon onderdoor. De andere schippers in de sluis vonden het toch ook weer spannend.
Tja in Bruinisse ontkomen we niet aan het vaste recept; zwemmen in het bad bij de haven en op bezoek bij Koos Konijn. Saar had geluk, die heeft ook nog even haar allereerste echte schuimparty mogen meemaken. Ze vond het prachtig. 
Al dat dansen met Koos en in het schuim is erg vermoeiend. Helaas was het in de boot echt heel erg warm. Wat doe je dan? Gewoon lekker buiten slapen, omdat het kan. Pim was zo vertrokken. Voor de ongeruste lezer: we hebben ze uiteindelijk toch maar in hun hut gelegd en hebben zo zelf ook rustiger kunnen slapen.
De volgende dag door vanuit Bruinisse naar Port Zélande, een marina grenzend aan een groot Centerparcs park en met aan de andere kant de Noordzee. We gaan even naar de Market Dome. Natuurlijk bekijken we dan de flamingo’s, schildpadden en vissen in verschillende vormen en maten onder het genot van een ijsje (note to self: vlak voor de zomer in 2019 aandelen Ola kopen 😉 ).
BJ gaat aan het einde van de middag nog een rondje over het park rijden met Pim. Ze komen toevallig bij een voorstelling van Orrie – de Koos Konijn van Centerparcs…
Er geldt code oranje voor de hele westkust van Nederland die avond en nacht. Dus BJ maakt de boot klaar voor een flinke storm. De driedubbele Morra M is er niets bij! In het begin lijkt het allemaal wel mee te vallen, maar als we kijken naar de maximale windsnelheid die we hebben gehad – dan komt die toch rond de windkracht 9 uit. De boot en de bemanning hebben de storm heel goed doorstaan.
Vrijdagmiddag verwachten we ons – inmiddels vaste – vakantiebezoek: Ivor, Jessica, Ischa en met dit jaar als nieuwe aanwinst van de familie Beem, Tommy. We maken de boot klaar voor het bezoek. De Bluebridge beschikt over een mooie kuiptent die wij nog niet eerder gebruikt hebben (na deze keer vragen we ons ook echt af, waarom niet, want het was heerlijk bij het iets mindere weer). BJ en schipper Rob van de 4 Seasons die ons nog vergezellen op onze tocht zetten de tent binnen 30 min op. Het is heerlijk knus vertoeven in die kuip en het spatje regen kan ons niet meer deren.
Aan het einde van de dag komt het bezoek aan. Tommy mag voor het eerst ervaring opdoen op een boot en krijgt ook nog even de zeer vlotte planga van Pim op om te laten zien hoe stoer hij is.
Die middag en avond genieten we van een boord-gourmetsessie: dit betekent dat iedereen zijn al gebakken stukjes vlees kan kiezen uit de schaal en meteen kan opeten. Veel handiger dan er op te moeten wachten 🙂 De frisse wind en overload aan zuurstof zorgt voor een goede appetijt en de vleesschaal gaat zo goed als ‘schoon’ leeg. Ivor en Jessica vertrekken met de kids richting hun hotel, om morgen weer terug te keren en hopelijk ook een rondje te kunnen zeilen.
Zaterdag is dan toch de dag aangebroken dat we afscheid nemen van de 4Seasons en haar bemanning. De kinderen hebben heerlijk genoten van de aanwezigheid van opa en oma Zeist, maar die moeten nog een flinke terugreis naar Lelystad maken. De kleine matroosjes helpen nog wel even met losgooien voordat er uitgebreid gezwaaid wordt.
In de loop van de ochtend arriveert het bezoek wederom aan boord. We hebben de boot alvast klaargemaakt voor een zeiltochtje. Er staat een lekker windje en we varen ruime wind weg. Na een stukje gevaren te hebben lijkt het ons en vooral de kinderen leuk om even aan te leggen bij een van de eilandjes in de buurt. Saar wil ‘ op avontuur’. Helaas blijkt er bij het eilandje niet echt een lekker schoon strandje te zijn, dus zetten we weer koers naar de haven. Er ligt namelijk een heel groot strand aan de andere kant van de dijk waar we heerlijk kunnen spelen, schelpen zoeken en in de golven springen.
Het blijkt toch wel een flinke looptocht daarheen. Iv pakt de auto en gaat met de kids alvast vooruit. Die kunnen heerlijk in een poeltje midden op het strand spelen. Ivor, BJ en Pim spelen ook nog even in de golfen in de branding. Daarna schuift iedereen aan tafel bij strandtent De Brouw. Het was een heel gezellig weekend met ons vakantiebezoek.
De kinderen willen nog heel graag naar het tropisch zwemparadijs, Aquamundo. We brengen daar een heerlijke halve dag door en verder genieten we van spelletjes spelen op de boot, spelen in de speeltuin en natuurlijk nog even langs bij het avondprogramma van de kinderanimatie bij Centerparcs.
Maandag zetten we koers naar St. Annaland op weg naar de thuishaven. Daar bezoeken we het lokale kleine kermisje, waar alle drie de kinderen zich prima vermaken 🙂 Saar vond vooral de trampoline aan elastieken heel erg leuk, Pim de mini botsauto’s en BJ de grote botsauto’s 😉
Om de vakantie goed af te sluiten gaan we lekker eten bij het restaurant in de haven. Je zit hier bijna in de vaargeul te eten. De kinderen zwaaien naar het veer dat naar Zierikzee gaat.
Dan zijn de allerlaatste zeilmijlen van de vakantie aangebroken. We kunnen gelukkig de zeilen er nog even opzetten vanaf de haven tot en met de Zeelandbrug. Daar zien we in de verte een flinke donkere lucht aankomen, dus besluiten we de zeilen op te ruimen nu ze nog droog zijn. Ik maak me klaar voor een fikse bui (hele pak aan), maar uiteindelijk is het een kort buitje en de hevigheid viel ook wel mee. Saar geniet ook nog even van het laatste stukje en stuurt ons richting de haven.
Daar aangekomen zit de vakantie er toch echt op. De rest van de middag en vroege avond zijn we aan het inpakken en schoonmaken. Ook de buitenkant is door de matroosjes goed gepoetst. We sluiten af en zwaaien nog een keer naar onze trouwe blauwe vriend voordat we wegrijden uit de haven.
Hopelijk tot volgend jaar!
👍