bluebridge

Dora en Bernard zijn even ‘vrij’: de komende twee weken zijn Sabine en ik met de kinderen op pad met de Bluebridge. Gisterenmiddag hebben we in Lelystad boot- en huissleutels uitgewisseld: wij gaan varen en de ‘stamgasten’ van deze site passen op ons huis in Maarssen. Vandaag maken we onze opwachting als ‘gastbloggers’.

Vanochtend waren de kinderen zoals gebruikelijk rond 7 uur wakker, wij dus ook. Om 8:45u zijn we vertrokken richting Enkhuizen. Als snel dook er achter ons een witte Bavaria op: Rob, Margriet en Eveline hadden ook vanuit Lelystad koers gezet naar Enkhuizen.

Het begon goed met een windje in de rug, maar ter hoogte van Urk zagen we een flinke bui aankomen. Met de kinderen in ons achterhoofd toch maar de zeilen gestreken en dat bleek geen slecht plan: in de bui trok de wind flink aan. Een voordeel: het buitje waaide daardoor ook zo over waardoor we weer droog verder konden.

Tegen lunchtijd kwamen we in een zonnig Enkhuizen aan. Na een korte onderhandeling met de havenmeester kregen we een mooie plek voorin de haven waar we de 2 boten met de spiegels bij elkaar konden neerleggen. De kinderen hadden de grootste lol met het spellentje ‘bootje op, bootje af’. Dat leverde Pim nog een kort met-een-been-tussen-wal-en-schip moment op, maar ach, dat kan de beste overkomen (een niet nader te noemen schipper had kort na het aanleggen nog met één been in de zeereling gehangen…)

Na de lunch schoven we op de 4Seasons aan voor een stukjes Enkhuizer truffelgebak (een begrip binnen de familie Osewoudt) ter ere van de verjaardag van Rob.

Als we met de kinderen in Enkhuizen zijn is er 1 vaste prik: de ‘Speeltuinvereniging Kindervreugde’ (https://www.speeltuin-enkhuizen.nl/). Dit is een speeltuin die deels door omwonenden gefinancierd wordt. Als buitenstaander mag je er gelukkig ook voor een prikkie naar binnen. Saar en Pim hebben zich er goed kunnen afmatten.

Na even bijgekomen te zijn van de drukte zijn we ’s avonds met zijn allen gaan eten in Enkhuizen. Tegen achten waren we weer op de boot, hoogste tijd voor de kleintjes om het bed in te duiken. Ze hebben (heel luxe) allebei hun eigen hut, en Pim zelfs zijn eigen tent (tegen de muggen). Door alle inspanningen duurde het niet al te lang voordat het kroost onder zeil was.

Morgen zetten we koers richting Makkum.