bluebridge

Gisteren was onze laatste dag op Terschelling. We hebben met onze elektrische fietsen weer op volle vaart over het eiland gereden. Moet je je voorstellen dat je met met wind tegen, bergop, met een rugtas en een kind achterop met dik 25 km/u fluitend een groepje jongeren inhaalt die hun uiterste best doen om zo snel mogelijk vooruit te komen. Ik moest me inhouden om ze niet al te hard lachend voorbij te stuiven..

In de buurt van Midsland (in het midden van Terschelling) ligt het wrakkenmuseum. Dit is een soort juttersmuseum met allerlei rariteiten die van scheepswrakken en van het strand gejut zijn. Voor E 2,50 mag je er een week naar binnen (geen bonnetje, gewoon op je blauwe ogen). In het museum liggen honderden, misschien wel duizenden voorwerpen varierend van schoenen en flessenpost tot kanonnen en zelfs een kunstbeen.
Achter het museum ligt een speeltuin die ook weer met ge-jutte spullen is opgebouwd. Hier hebben Saar en Pim zich een tijdje goed vermaakt.

Op de weg terug naar de boot waren ze zo moe dat ze “echt niet meer konden lopen”. Vooruit dan maar. Op de boot aangekomen had Saar toch wel weer energie om even “trapeze te staan”.

Vanochtend was de wind zoals verwacht wat geluwd en konden we volgens plan koers zetten naar Vlieland. We lagen ingebouwd door 2 andere schepen, maar die hadden ook plannen om op stap te gaan dus om 10:00 voeren we met zijn drieën uit: de één richting de sluis bij Kornwerderzand, de ander buitenom naar IJmuiden en wij richting Vlieland.

Er zijn twee routes van Terschelling naar Vlieland: een stukje om via de Slenk (een paar uur varen) of rechtstreeks via het Schuitengat (ongeveer een uur varen). Het Schuitengat is jarenlang ondiep geweest waardoor alleen schepen met geringe diepgang er doorheen konden. Sinds dit jaar is het Schuitengat weer diep genoeg (2.70m bij NAP) en heeft het geultje weer volwaardige rood/groene betonning (voorheen alleen gele tonnen aan één zijde). Ik had zitten rekenen wanneer er genoeg water stond om het ondiepste punt te kunnen passeren en was op 9:45u uitgekomen (ruim 4 uur voor hoogwater). Om het wat ruimer te nemen zijn we om 10:00u vertrokken. Het waaide lekker (een knoop of 20) en er stonden aardig wat golven (2-3m). De ondieptes naast het geultje zorgen daarbij voor een mooi tafereel met brekende golven.

Vanuit het Schuitengat zijn we rechtdoor gestoken naar de vaargeul voor Vlieland. Mijn berekeningen bleken te kloppen (of we hebben geluk gehad): we hebben niet minder dan 90 cm water onder de kiel gehad. Tegen 12:00 kwamen we aan in Vlieland waar ik de Bluebridge onder veel bekijks met een aantal keer steken achteruit in een box heb geparkeerd. Notitie voor mezelf: rechtsdraaiende schroef.

Toen we er even lagen rukte de KNRM vol gas en met 2 boten uit richting het Wad. Een tijdje later werd er een boot binnengesleept. Het bleken onze buren uit Terschelling te zijn die op weg naar IJmuiden door een hoge golf platgegaan zijn waarbij een van de twee opvarenden overboord is geslagen. De man had een lifeline om maar die brak waardoor hij een half uur in het water gelegen heeft met alleen zijn vrouw aan boord. Gelukkig is alles goed afgelopen en hebben we er nog even met ze over kunnen napraten.

Aan het eind van de middag zijn we het strand opgelopen, om de hoek bij de haven. Het was afgaand water waardoor er een aantal poeltjes water op het strand stonden die leegliepen richting zee. Het duurde niet lang voordat ik met Pim geulen aan het graven en dammen aan het bouwen was (vroeger kon ik me hier met Paul samen ook uren mee vermaken). Na een uurtje bouwen waren we moe en wat koud en was het tijd om weer huiswaarts te gaan. We hebben Pim als een mummie ingepakt in een handdoek en zijn door de duinen teruggelopen naar de haven.

We zijn al even langs de fietsverhuur gegaan: daar staan morgen weer 2 elektrische racemonsters voor ons klaar om het eiland te verkennen. Overmorgen zelfs een bakfiets met trapondersteuning. Dan kan Sabine fietsen en ik mooi met de kinderen in de bak. Ik kijk er nu al naar uit 😉