bluebridge

Inmiddels vertoeven we (Sabine, Saar, Pim en ik) een aantal dagen op de Bluebridge. Naar goed gebruik nemen we de komende weken dan ook het bijwerken van deze website voor onze rekening.

Afgelopen maandag zijn we aan het eind van de middag aangekomen in Colijnsplaat. Na het inruimen van een scheepslading aan bagage konden we aanschuiven voor “een eenvoudige doch voedzame maaltijd”. (degene die als eerste in de reacties vermeld uit welke film deze uitspraak komt wint een geheel onverzorgde voetreis naar Parijs). Deze maaltijd was bereid op ons zusterschip de 4Seasons (overgekomen vanuit Lelystad) en werd “thuisbezorgd” op de Bluebridge.

Dinsdag waaide het redelijk hard en zijn we een dagje blijven liggen. Het was aan de warme kant dus de kinderen wilden niets liever dan zwemmen. Het was eigenlijk voor het eerst dat ze achter de boot wilden zwemmen, maar het beviel ze zo goed dat we ze na een half uur maar (tegen hun zin in) blauwbekkend uit het water hebben gehaald.

Na het zwemmen ben ik met Saar en Pim op stap geweest naar nabij gelegen camping Orisant. Hier bleek bij de “monkey bars” maar weer dat we gemeenschappelijke voorouders uit het apenrijk hebben (n.b.: ik deed het Saar maar met moeite na..)

Pim was nog niet uitgewandeld dus we hebben een rondje door het dorp gemaakt. Daar kwamen we de kliko-vrachtwagen tegen. Deze heeft een ingenieuze grijparm waarmee twee kliko’s tegelijk leeggekieperd worden in de container achterop de vrachtwagen. De bediening blijkt niet geheel triviaal te zijn, want op het “moment supreme” waarbij kritisch publiek toekeek, vielen er twee kliko’s om. Volgens Pim moest “de machinist nog even oefenen”.

In de tussentijd was Sabine met Margriet naar Zierikzee om te shoppen. De opbrengst: nieuwe slippers voor Saar.

‘S avonds heb ik een rondje gefietst om de nieuwe vouwfiets uit te proberen. Goedgekeurd! Als je vanaf Colijnsplaat een stukje naar het westen fietst kom je een stuk natuur tegen waar de beschaving zijn stempel nog niet al te zwaar op heeft achtergelaten.

Woensdag was Rob jarig. Als verjaardagscadeau zijn we zijn we om 8:00 vertrokken richting de Roompot bij Kamperland. De opbrengst: 2.5 knoop stroom mee. We waren er zo.

Bij de Roompot ligt een strand en een groot vakantiepark waar vanalles te doen is. Bij het verkennen van het park zag Pim een “vierfiets” staan waar we absoluut met zijn allen op moesten. Het resultaat zie je hieronder.

Bij de Roompot hoef je je niet te vervelen: er is een zwembad, speeltuin, fietsen/skelterverhuur, animatie, springkussen, strand, paintball/boogschieten en midgetgolf:

Terug bij de boot moest er hoognodig weer gezwommen worden. We hadden Pim de instructie gegeven om zijn mond dicht te houden. Daar houdt hij zich keurig aan.

Voor het avondeten hebben we pizza’s gehaald bij de lokale pizzabakker. Die was slim genoeg om een zeer opvallende vrieskist neer te zetten. De uitwerking daarvan zie je hieronder.

Op donderdag kwamen Saar en Pim erachter dat er ook nog andere boten in de haven lagen. Na lang wikken en wegen besloten ze dan toch vriendschap te sluiten met de kinderen op de boot achter ons aan de steiger en om samen op jacht te gaan naar krabbetjes, kwallen en alles wat zwemt.

Als je bij de Roompot als passant langs komt krijg je vijf kaartjes voor het zwembad. Best een groot tropisch zwemparadijs met een golfslagbad, een gijbaan en een niet-zo-wild-waterbaan. De kinderen vermaakten zich hier opperbest. Ik herinnerde me plots dat ik hier eerder was geweest. Jaren geleden ben ik in dit zwembad met Erik Schell vanuit halverwege de glijbaan het zwembad in gesprongen. De badmeesters waren gelukkig dermate jong dat zij zich dit niet meer konden herinneren 😉

Op het centrale plein bij de Roompot staat dag en nacht een springkussen. Als je zoiets ziet weet je meteen dat er maar één doel is: helemaal boven in het kussen gaan zitten. Saar zat er in no-time bovenop en met wat hulp kwam Pim er ook nog.

’s middags ben ik met Rob (op de fiets) en Saar (op de step) op stap gegaan. Saar blijkt een behoorlijke snelheid in de benen te hebben en voor we het wisten waren we in Wissenkerke. We waren dusdanig vermoeid van de lange tocht dat er toch echt even gestopt moest worden bij de lokale horeca-gelegenheid (die overigens een indrukwekkende bierkaart had).

Na het eten moesten we snel weer terug naar het vakantiepark voor de minidisco met Koos Konijn. Saar heeft, sinds we bij Landal Winterberg hun mascotte Bollo de Beer tegenkwamen, een haat-liefde verhouding met mensen in pluche dierenpakken. Nadat we haar een aantal keer duidelijk hadden gemaakt dat Koos Konijn gewoon een mens in een pak was, durfde ze dan toch mee te doen met de minidisco. Er zijn denk ik wel wat kinderdromen gesneuveld, want om het voor zichzelf te kunnen verantwoorden heeft Saar een aantal keer luid geroepen dat Koos Konijn gewoon een mens in een konijnenpak is…

Vrijdagochtend zijn we teruggevaren naar Colijnsplaat omdat ik nog even langs huis moest om wat post op te halen. Na de gebruikelijke zwempartijen hebben we boodschappen gedaan en de kinderen ondergebracht bij Rob en Margriet. Sabine en ik zijn op de fiets naar Zierikzee gedaan om daar te gaan eten. We kwamen terecht bij restaurant “De Zeeuwze Hemel”, een leuk stekje middenin het dorp met waar je in een binnentuin-achtige setting zit te eten.

De toetjes krijgen een eervolle vermelding, met name de “confetticake” die ik kreeg voorgeschoteld.

Bij de heen- en terugweg viel het ons weer eens op hoe lang de Zeelandbrug eigenlijk is. Zeker met tegenwind 😉

Zaterdagochtend hebben we koers gezet naar Bruinisse. De opening van de Zeelandbrug konden we redelijk timen en daarna was het volledig bezeild naar de sluizen bij Bruinisse. Het eerste stuk was nog redelijk rustig en het laatste stukje trok de wind lekker aan. De kinderen moesten weer even wennen aan het schuin gaan maar vermaakten zich daar uiteindelijk prima mee.

In de sluis bij Bruinisse bleek dat we niet de enigen waren. We pasten er nog net bij. De sluis lag zo vol dat we bij het sluiten van de deuren nog een stukje naar voren moesten omdat de deuren anders niet dicht zouden passen. Op de foto zie je dat onze matroosjes alles goed in de gaten houden.

Aangekomen in Bruinisse werd al snel duidelijk dat de kinderen maar 1 activiteit op hun vizier hadden: zwemmen!! Bij de haven is een leuk veldje met een aantal kinderbadjes waar ons gespuis zich een tijdlang goed heeft vermaakt.

Na het eten moesten we uiteraard weer naar de minidisco. Andere Roompot, maar verder exact hetzelfde idee. Het viel Pim wel op dat Koos Konijn flink gegroeid was ten opzichte van een paar dagen geleden. Daar ben ik maar niet op ingegaan.

Na het eten hebben Sabine en ik nog een stukje gefietst door Bruinisse, of “Bru” zoals het door de lokale bevolking genoemd wordt. Opvallend: de apparaten waarbij je bij de Albert Heijn je boodschappen zelf kunt scannen zijn hier een stuk moderner dan in de Randstad.

Morgen komt hier de “Giro di Schouwen-Duiveland” langs, waar we in Zierikzee al reclameborden voor hadden zien hangen. We laten ons verrassen 😉