bluebridge

De afgelopen drie dagen lagen we ‘verwaaid’ in Makkum. Het waaide niet heel hard (zo’n 5 a 6 Bft) maar met de twee kleine matrozen aan boord zijn we met die wind het Wad maar niet opgegaan.
Gisteren heb ik van de nood een deugd gemaakt en een surfplank gehuurd op het strand. Een jaar of 5 geleden heb ik daar met mijn eigen materiaal gevaren en ik kon me nog herinneren dat het een goeie surfstek is. Er zit een leuke kleine surfschool waar je voor niet al teveel geld goed materiaal kunt huren. Na 2 uur varen was ik bekaf en was ik blij dat de iets te krappe wetsuit weer uit kon 😉

Vanochtend was de wind zoals voorspeld wat geluwd en zijn we rond 9 uur vertrokken richting het Wad. Zoals gebruikelijk moesten we bij de sluis van Kornwerderzand even wachten en rond 10:15 voeren we de Boontjes op richting Harlingen. Via de route langs de Pollendam en de Blauwe Slenk kwamen we rond 14:00u aan in de haven van Terschelling. Qua diepgang hadden we eigenlijk weinig te klagen (hoogwater bij Harlingen was iets na twaalven) en her en der konden we zelfs een stukje afsteken.

In Terschelling konden we een mooi plekje achterin de haven bemachtigen waar we ‘in Mediterrane stijl’ (met de spiegel naar de kant) konden aanleggen. De kinderen waren na zo’n lange tocht hard aan wat afleiding toe, dus na een kort bezoek aan de speeltuin zijn we West-Terschelling ingelopen en hebben daar wat benodigdheden aangeschaft om krabbetjes in de haven te vangen. Dat ging eigenlijk best goed: met niet veel meer dan een wasknijper, wat spek en een netje vis je de ene na de andere uit het water. Zoals het hoort zijn we geëindigd met een ‘krabbenrace’: een wedstrijd waarin de krab die het snelste weer in het water terug is wint.

Na het eten zijn we naar de rand van het eiland gelopen om daar bij laagwater een stukje over het Wad te lopen. Bij de laagstaande zon leverde dat mooie plaatjes op.

Op de weg terug naar de boot zagen we ons oude buurjongetje lopen bij de haven. Even de boot opgezocht en een praatje gemaakt. Twee andere buren zijn we net misgelopen, die zijn vandaag weer richting Makkum gegaan.

Inmiddels zit ik aan het drankje dat vaste kost is als we op Terschelling zijn: Schylger (Terschellinger) Juttersbitter. We hebben met elkaar de afspraak dat we dat alleen ‘bij de bron’ op Terschelling zelf mogen aanschaffen. Dat wordt flink inslaan 😉

Voor morgen hebben we besloten het onszelf makkelijk te maken en electrische fietsen te huren bij een van de vele verhuurders die het eiland rijk is zodat we op ons gemak het eiland rond kunnen. We blijven hier een paar nachten liggen en gaan daarna door naar Vlieland.

We zijn op weg richting de wadden en de tocht van vandaag brengt ons weer dichterbij dit doel: Enkhuizen – Makkum. Met dank aan onze ‘wekkertjes’ zijn we lekker vroeg op en kunnen we dus ook tijdig op pad.

Saar en Pim checken of opa en oma al wakker zijn

Met een stevig windje in de rug was het ‘lekker rollen’ richting het noorden van het IJsselmeer. Om het rollen toch maar een beetje te beperken (met name de nieuwe gastblogster heeft hier last van) hebben we toch maar een paar slagen gemaakt. De kinderen hebben de test van het rollen in ieder geval zeer goed doorstaan. Er werd heerlijk binnen gespeeld, geslapen, wat op de iPad gekeken en ook natuurlijk nog een broodje gegeten.

Pim aan de lunch op het IJsselmeer

Gelukkig voor mij nam de wind iets af ter hoogte van Stavoren en werd het water wat rustiger. Op een gegeven moment ging het de schipper zelfs iets te rustig en deed hij iets wat ik hier eigenlijk niet mag vermelden (shhttt niet verder vertellen; er ging ondersteuning aan). Natuurlijk geheel en alleen voor het welzijn van onze kinderen, waarvoor de tocht al wel een beetje lang werd. Na ruim 5 uur varen waren zij toe aan wat meer lichaamsbeweging.

Bij aankomst kregen we vanaf de kant al een plekje toegewezen. Daar aangekomen was het toch wat smalletjes… De stootwillen uit en dan tussen de palen door paste niet helemaal. Ook het op en afstappen is wat lastiger hier, door de korte vingersteigertjes en de hoge kant aan de voorkant van de boot. Bij het havenkantoor hebben we daarom een ander plekje uitgezocht en meteen ook een plekje voor de 4Seasons geregeld die een uurtje later aan zou komen. Met een plekje aan de hoofdsteiger kunnen de kids nu fijn zelf op- en afstappen. Ze kunnen nu zelfs alleen naar de speeltuin rennen die op het midden van de steiger aanwezig is.

Na een lekker pizza-tje was het tijd voor een ijsje op het nabijgelegen vakantiepark. Dit park is voorzien van onder andere een kleine supermarkt, snackbar/croissanterie, souvenirwinkeltje en ze hebben een animatieprogramma voor kinderen. Dus bij de snackbar het ijsje uitgezocht en bij de avondvoorstelling lekker gesmikkeld, terwijl er een verhaaltje gespeeld en liedjes gezongen werden.

Toetje tijdens de avondvoorstelling

Met dank aan de schipper en zijn IT achtergrond hebben we nu een geavanceerd WiFi netwerk aan boord en kunnen we met de 2 codes die we kregen toch alle apparaten aansluiten (mobiele telefoons, iPads en laptops; ja alles is mee 🙂 ) en kan ik hier mijn eerste reisverslag plaatsen.

Voor morgen bekijken we het weer en wellicht gaan we al naar de Wadden. Blijkt het toch wat harder te waaien dan hebben we hier bij het vakantiepark in ieder geval nog wel genoeg te doen om ons nog een dagje te vermaken.

We zijn nu landrotten, alleen weten de weergoden dit nog niet.
We hadden vandaag een fietstochtje gepland richting Haarzuilens, Woerden en Utrecht.
Tegen enen leek het droog te worden, dus op de fiets richting Haarzuilens. Het motregende wat, maar dit zou volgens buienradar zo ophouden, mooi niet dus. Buienradar is voor de buien en niet voor constante druilregen.
Nat kwamen we bij het kasteel aan en we hoopten dat na ons bezoek de regen wel weg was.

Helaas niet en dus nu maar weer terug naar ons vakantieverblijf.
Met de auto wat boodschappen gedaan en nu tegen zevenen regent het nog steeds.  Het kasteel ( De Haar ) was trouwens heel mooi.  Met zonnig weer zou het ook in de tuinen heel plezierig wandelen zijn geweest, maar dat hebben we maar bij het hoognodige gelaten.

Dora en Bernard zijn even ‘vrij’: de komende twee weken zijn Sabine en ik met de kinderen op pad met de Bluebridge. Gisterenmiddag hebben we in Lelystad boot- en huissleutels uitgewisseld: wij gaan varen en de ‘stamgasten’ van deze site passen op ons huis in Maarssen. Vandaag maken we onze opwachting als ‘gastbloggers’.

Vanochtend waren de kinderen zoals gebruikelijk rond 7 uur wakker, wij dus ook. Om 8:45u zijn we vertrokken richting Enkhuizen. Als snel dook er achter ons een witte Bavaria op: Rob, Margriet en Eveline hadden ook vanuit Lelystad koers gezet naar Enkhuizen.

Het begon goed met een windje in de rug, maar ter hoogte van Urk zagen we een flinke bui aankomen. Met de kinderen in ons achterhoofd toch maar de zeilen gestreken en dat bleek geen slecht plan: in de bui trok de wind flink aan. Een voordeel: het buitje waaide daardoor ook zo over waardoor we weer droog verder konden.

Tegen lunchtijd kwamen we in een zonnig Enkhuizen aan. Na een korte onderhandeling met de havenmeester kregen we een mooie plek voorin de haven waar we de 2 boten met de spiegels bij elkaar konden neerleggen. De kinderen hadden de grootste lol met het spellentje ‘bootje op, bootje af’. Dat leverde Pim nog een kort met-een-been-tussen-wal-en-schip moment op, maar ach, dat kan de beste overkomen (een niet nader te noemen schipper had kort na het aanleggen nog met één been in de zeereling gehangen…)

Na de lunch schoven we op de 4Seasons aan voor een stukjes Enkhuizer truffelgebak (een begrip binnen de familie Osewoudt) ter ere van de verjaardag van Rob.

Als we met de kinderen in Enkhuizen zijn is er 1 vaste prik: de ‘Speeltuinvereniging Kindervreugde’ (https://www.speeltuin-enkhuizen.nl/). Dit is een speeltuin die deels door omwonenden gefinancierd wordt. Als buitenstaander mag je er gelukkig ook voor een prikkie naar binnen. Saar en Pim hebben zich er goed kunnen afmatten.

Na even bijgekomen te zijn van de drukte zijn we ’s avonds met zijn allen gaan eten in Enkhuizen. Tegen achten waren we weer op de boot, hoogste tijd voor de kleintjes om het bed in te duiken. Ze hebben (heel luxe) allebei hun eigen hut, en Pim zelfs zijn eigen tent (tegen de muggen). Door alle inspanningen duurde het niet al te lang voordat het kroost onder zeil was.

Morgen zetten we koers richting Makkum.