bluebridge

Gisteren was onze laatste dag op Terschelling. We hebben met onze elektrische fietsen weer op volle vaart over het eiland gereden. Moet je je voorstellen dat je met met wind tegen, bergop, met een rugtas en een kind achterop met dik 25 km/u fluitend een groepje jongeren inhaalt die hun uiterste best doen om zo snel mogelijk vooruit te komen. Ik moest me inhouden om ze niet al te hard lachend voorbij te stuiven..

In de buurt van Midsland (in het midden van Terschelling) ligt het wrakkenmuseum. Dit is een soort juttersmuseum met allerlei rariteiten die van scheepswrakken en van het strand gejut zijn. Voor E 2,50 mag je er een week naar binnen (geen bonnetje, gewoon op je blauwe ogen). In het museum liggen honderden, misschien wel duizenden voorwerpen varierend van schoenen en flessenpost tot kanonnen en zelfs een kunstbeen.
Achter het museum ligt een speeltuin die ook weer met ge-jutte spullen is opgebouwd. Hier hebben Saar en Pim zich een tijdje goed vermaakt.

Op de weg terug naar de boot waren ze zo moe dat ze “echt niet meer konden lopen”. Vooruit dan maar. Op de boot aangekomen had Saar toch wel weer energie om even “trapeze te staan”.

Vanochtend was de wind zoals verwacht wat geluwd en konden we volgens plan koers zetten naar Vlieland. We lagen ingebouwd door 2 andere schepen, maar die hadden ook plannen om op stap te gaan dus om 10:00 voeren we met zijn drieën uit: de één richting de sluis bij Kornwerderzand, de ander buitenom naar IJmuiden en wij richting Vlieland.

Er zijn twee routes van Terschelling naar Vlieland: een stukje om via de Slenk (een paar uur varen) of rechtstreeks via het Schuitengat (ongeveer een uur varen). Het Schuitengat is jarenlang ondiep geweest waardoor alleen schepen met geringe diepgang er doorheen konden. Sinds dit jaar is het Schuitengat weer diep genoeg (2.70m bij NAP) en heeft het geultje weer volwaardige rood/groene betonning (voorheen alleen gele tonnen aan één zijde). Ik had zitten rekenen wanneer er genoeg water stond om het ondiepste punt te kunnen passeren en was op 9:45u uitgekomen (ruim 4 uur voor hoogwater). Om het wat ruimer te nemen zijn we om 10:00u vertrokken. Het waaide lekker (een knoop of 20) en er stonden aardig wat golven (2-3m). De ondieptes naast het geultje zorgen daarbij voor een mooi tafereel met brekende golven.

Vanuit het Schuitengat zijn we rechtdoor gestoken naar de vaargeul voor Vlieland. Mijn berekeningen bleken te kloppen (of we hebben geluk gehad): we hebben niet minder dan 90 cm water onder de kiel gehad. Tegen 12:00 kwamen we aan in Vlieland waar ik de Bluebridge onder veel bekijks met een aantal keer steken achteruit in een box heb geparkeerd. Notitie voor mezelf: rechtsdraaiende schroef.

Toen we er even lagen rukte de KNRM vol gas en met 2 boten uit richting het Wad. Een tijdje later werd er een boot binnengesleept. Het bleken onze buren uit Terschelling te zijn die op weg naar IJmuiden door een hoge golf platgegaan zijn waarbij een van de twee opvarenden overboord is geslagen. De man had een lifeline om maar die brak waardoor hij een half uur in het water gelegen heeft met alleen zijn vrouw aan boord. Gelukkig is alles goed afgelopen en hebben we er nog even met ze over kunnen napraten.

Aan het eind van de middag zijn we het strand opgelopen, om de hoek bij de haven. Het was afgaand water waardoor er een aantal poeltjes water op het strand stonden die leegliepen richting zee. Het duurde niet lang voordat ik met Pim geulen aan het graven en dammen aan het bouwen was (vroeger kon ik me hier met Paul samen ook uren mee vermaken). Na een uurtje bouwen waren we moe en wat koud en was het tijd om weer huiswaarts te gaan. We hebben Pim als een mummie ingepakt in een handdoek en zijn door de duinen teruggelopen naar de haven.

We zijn al even langs de fietsverhuur gegaan: daar staan morgen weer 2 elektrische racemonsters voor ons klaar om het eiland te verkennen. Overmorgen zelfs een bakfiets met trapondersteuning. Dan kan Sabine fietsen en ik mooi met de kinderen in de bak. Ik kijk er nu al naar uit 😉

De afgelopen drie dagen lagen we ‘verwaaid’ in Makkum. Het waaide niet heel hard (zo’n 5 a 6 Bft) maar met de twee kleine matrozen aan boord zijn we met die wind het Wad maar niet opgegaan.
Gisteren heb ik van de nood een deugd gemaakt en een surfplank gehuurd op het strand. Een jaar of 5 geleden heb ik daar met mijn eigen materiaal gevaren en ik kon me nog herinneren dat het een goeie surfstek is. Er zit een leuke kleine surfschool waar je voor niet al teveel geld goed materiaal kunt huren. Na 2 uur varen was ik bekaf en was ik blij dat de iets te krappe wetsuit weer uit kon 😉

Vanochtend was de wind zoals voorspeld wat geluwd en zijn we rond 9 uur vertrokken richting het Wad. Zoals gebruikelijk moesten we bij de sluis van Kornwerderzand even wachten en rond 10:15 voeren we de Boontjes op richting Harlingen. Via de route langs de Pollendam en de Blauwe Slenk kwamen we rond 14:00u aan in de haven van Terschelling. Qua diepgang hadden we eigenlijk weinig te klagen (hoogwater bij Harlingen was iets na twaalven) en her en der konden we zelfs een stukje afsteken.

In Terschelling konden we een mooi plekje achterin de haven bemachtigen waar we ‘in Mediterrane stijl’ (met de spiegel naar de kant) konden aanleggen. De kinderen waren na zo’n lange tocht hard aan wat afleiding toe, dus na een kort bezoek aan de speeltuin zijn we West-Terschelling ingelopen en hebben daar wat benodigdheden aangeschaft om krabbetjes in de haven te vangen. Dat ging eigenlijk best goed: met niet veel meer dan een wasknijper, wat spek en een netje vis je de ene na de andere uit het water. Zoals het hoort zijn we geëindigd met een ‘krabbenrace’: een wedstrijd waarin de krab die het snelste weer in het water terug is wint.

Na het eten zijn we naar de rand van het eiland gelopen om daar bij laagwater een stukje over het Wad te lopen. Bij de laagstaande zon leverde dat mooie plaatjes op.

Op de weg terug naar de boot zagen we ons oude buurjongetje lopen bij de haven. Even de boot opgezocht en een praatje gemaakt. Twee andere buren zijn we net misgelopen, die zijn vandaag weer richting Makkum gegaan.

Inmiddels zit ik aan het drankje dat vaste kost is als we op Terschelling zijn: Schylger (Terschellinger) Juttersbitter. We hebben met elkaar de afspraak dat we dat alleen ‘bij de bron’ op Terschelling zelf mogen aanschaffen. Dat wordt flink inslaan 😉

Voor morgen hebben we besloten het onszelf makkelijk te maken en electrische fietsen te huren bij een van de vele verhuurders die het eiland rijk is zodat we op ons gemak het eiland rond kunnen. We blijven hier een paar nachten liggen en gaan daarna door naar Vlieland.

Dora en Bernard zijn even ‘vrij’: de komende twee weken zijn Sabine en ik met de kinderen op pad met de Bluebridge. Gisterenmiddag hebben we in Lelystad boot- en huissleutels uitgewisseld: wij gaan varen en de ‘stamgasten’ van deze site passen op ons huis in Maarssen. Vandaag maken we onze opwachting als ‘gastbloggers’.

Vanochtend waren de kinderen zoals gebruikelijk rond 7 uur wakker, wij dus ook. Om 8:45u zijn we vertrokken richting Enkhuizen. Als snel dook er achter ons een witte Bavaria op: Rob, Margriet en Eveline hadden ook vanuit Lelystad koers gezet naar Enkhuizen.

Het begon goed met een windje in de rug, maar ter hoogte van Urk zagen we een flinke bui aankomen. Met de kinderen in ons achterhoofd toch maar de zeilen gestreken en dat bleek geen slecht plan: in de bui trok de wind flink aan. Een voordeel: het buitje waaide daardoor ook zo over waardoor we weer droog verder konden.

Tegen lunchtijd kwamen we in een zonnig Enkhuizen aan. Na een korte onderhandeling met de havenmeester kregen we een mooie plek voorin de haven waar we de 2 boten met de spiegels bij elkaar konden neerleggen. De kinderen hadden de grootste lol met het spellentje ‘bootje op, bootje af’. Dat leverde Pim nog een kort met-een-been-tussen-wal-en-schip moment op, maar ach, dat kan de beste overkomen (een niet nader te noemen schipper had kort na het aanleggen nog met één been in de zeereling gehangen…)

Na de lunch schoven we op de 4Seasons aan voor een stukjes Enkhuizer truffelgebak (een begrip binnen de familie Osewoudt) ter ere van de verjaardag van Rob.

Als we met de kinderen in Enkhuizen zijn is er 1 vaste prik: de ‘Speeltuinvereniging Kindervreugde’ (https://www.speeltuin-enkhuizen.nl/). Dit is een speeltuin die deels door omwonenden gefinancierd wordt. Als buitenstaander mag je er gelukkig ook voor een prikkie naar binnen. Saar en Pim hebben zich er goed kunnen afmatten.

Na even bijgekomen te zijn van de drukte zijn we ’s avonds met zijn allen gaan eten in Enkhuizen. Tegen achten waren we weer op de boot, hoogste tijd voor de kleintjes om het bed in te duiken. Ze hebben (heel luxe) allebei hun eigen hut, en Pim zelfs zijn eigen tent (tegen de muggen). Door alle inspanningen duurde het niet al te lang voordat het kroost onder zeil was.

Morgen zetten we koers richting Makkum.