bluebridge

Goede dag beste lezers.

Ook in 2017 laten we weer van ons horen en zien.
Het najaar en de wintermaanden hebben we  met veel sociale en familieactiviteiten goed doorgebracht.
Nu op het eind van januari gaan we alweer voor de 3e keer enkele weken naar Spanje.
Afgelopen vrijdagmorgen vertrokken met de auto vol geladen naar het zuiden. De eerste nacht hebben we in een hotel midden in Beaune doorgebracht. Genoten van een Bourgondisch diner en een mooi glas wijn.
Zaterdagmorgen ging het richting Spanje.
Om 18:00 uur waren we alweer helemaal gewend aan onze kamer in Girona. Wat een temperatuurverschil !
In de avonduren gezellig vertoefd in de binnenstad met volop winkelend publiek, muziek en marktkraampjes.
Bij een drukke zaak wat gegeten en gedronken. Hier krijg je 3 glazen wijn voor de prijs van 1 in Beaune.
Zondagmorgen na een lekker ontbijt weer in de auto naar Benidorm.
We hadden om 17:00 uur afgesproken met onze huurbaas. Wij waren op tijd en ook hij.
Voor zessen waren we weer naar onze smaak ingericht en alle spullen  weer netjes opgeborgen.
Vandaag, een prima dag, een bijna wolkenloze hemel met zeker 18 graden. Lekker in de zon op ons balkon, wat boodschappen gedaan, en wat rondgewandeld.
Op het strand waren al de eerste badgasten.

Vanmiddag gelezen en lekker niets gedaan. We gaan op tijd eten want vanavond om 19:00 uur gaan we weer bridgen. Eens kijken of er weer een aantal dezelfde mensen zijn met wie we vorig jaar gebridged hebben.

Allereerst dank aan onze gastschrijvers Sabine en Bert Jan. Jullie hebben al jullie belevenissen mooi verwoord en voorzien van leuke en mooie foto’s.
In Lelystad hebben wij de Bluebridge weer overgenomen, in zeer goede staat, goed gepoetst (waarschijnlijk met de zeer goede hulp van Saar en Pim), schadevrij en met de voorraden weer rijkelijk aangevuld. Gelukkig was een fles Schylger jutters-bitter ook achtergebleven. Voor alles dank. Een reservering voor volgend jaar is hiermee verdiend.
Wij hebben ons in Maarssen prima vermaakt, hobbyen en fietsen.
Naar Woerden, Utrecht, Bilhoven Maarseveensplassen, Groenekan, Amelisweerd en zelfs voor de deur bij het Rietveld-Schroeder huis in Utrecht.

Dinsdagmorgen om 10:00 uur vertrokken uit Lelystad. Richting Amsterdam. Mooi weertje en lekker windje. Er kon weer gezeild worden.
Om 15:20 uur de Schellingwouder brug. De voorlaatste opening voor 18:00 uur. Mooi op tijd dus.
We wilden weer eens ’s nachts door Amsterdam varen, dus op naar de Houthaven om ons bij de Westerbrug te melden. Na afmeren kwam de brugwachter naar ons toe met de mededeling dat er ergen in het traject een brug stuk was, een of ander tandwiel was gebroken ??!!.
Er zat dus niet anders op dan over Haarlem te varen. Over zee was niet direct een optie, slapen in IJmuiden, aan de wind naar Scheveningen en ook belangrijk Dora is morgen jarig en dit moeten we rustig kunnen vieren.
Om 19:45 uur draait de brug in de snelweg A9. Ruim op tijd waren we daar.
Nu nog de sluis in Spaarndam en een aantal bruggen later lagen we om 21:00 uur in Haarlem. Weliswaar met toestemming van de havenmeesterbij dubbel afgemeerd.
Vanochtend snel bij de supermarkt het verjaardagsontbijt bij elkaar geschraapt en lekker buiten in de kuip rijkelijk ontbeten. Een goed begin van Dora’s verjaardag.
Rond 11:00 uur vertrokken richting Kaag. De brug in de A 44 en spoorbrug draait om 15:09.
Rond 14:00 uur lagen we voor de brug, dus tijd voor koffie met gebak !
Na passage op naar Gouda, de spoorbrug draait om 20:27 uur.
Ook hier weer ruim een uur te vroeg voor de brug, ook weer geen probleem, tijd voor het avondeten.Een mooi , zonnig tochtje door het groene hart van Holland.                                                                     Nu liggen we in de verenigingshaven in Gouda.
Morgen om 9:00 uur gaat het richting Willemstad en vrijdag naar onze thuishaven en daarna naar huis.

We zijn weer thuis. Na 2 weken toeren met de Bluebridge hebben we vandaag weer in onze ’thuishaven’ in Maarssen aangelegd.

Even een paar dagen terug: we waren gebleven in Makkum. Zaterdagochtend hebben we Rob en Margriet gedag gezegd en zijn we vanuit Makkum naar Enkhuizen vertrokken, waar we met vrienden hadden afgesproken. Er stond een stevige ‘zuidwester’ (een knoop of 20) waardoor Makkum -> Enkhuizen net bezeild was. Met een rif in het grootzeil en de kleine fok was dat goed te doen: lekker een paar uurtjes op 1 oor. De kinderen moesten nog even wennen aan het schuin gaan. Halverwege de tocht moest ik Pim onder de tafel in de kajuit vandaan vissen waar hij met zijn billen tegenaan stond en zijn benen allebei aan 1 kant van de tafelpaal: hij was van de bank afgegleden..

Wat dichter bij Enkhuizen nam de wind wat af waardoor we naar de genua konden wisselen. Even later kwam de wind weer terug maar ook met de genua was dat nog goed te doen.

In Enkhuizen kregen we een mooi plekje aan buitenkant vooraan de haven met uitzicht op het Zuiderzeemuseum (en vice versa):

De ingang van het Zuiderzeemuseum met op de achtergrond rechts de Bluebridge

In Enkhuizen kwamen Ivor en Jessica met hun neefje aan boord. Nadat de kinderen alle lijnen die ze konden vinden aan elkaar geknoopt hadden (van wie zouden ze het hebben..) zijn we Enkhuizen ingelopen en hebben we gegeten bij Restaurant van Bleiswijk, waar Sabine en ik al eens eerder waren geweest. Er was een grote kinderspeelhoek waarin we de kinderen na het eten uitgeput op een paar grote zitzakken terugvonden.

Zondag zijn we met zijn allen een rondje gaan varen. Er stond weinig wind, dus een goed moment voor de kinderen om even te ‘schipperen’.

’s middags zijn we weer naar onze vaste prik in Enkhuizen geweest: de speeltuin naast de jachthaven. Daarna nog even boodschappen gedaan bij de lokale AH en weer terug naar de boot.

Maandagochtend zijn we op tijd vertrokken voor de terugtocht naar Lelystad voor de overdracht van de Bluebridge. Er stond bijna geen wind waardoor we een hernieuwde kennismaking kregen met een van de vervelendste eigenschappen van het IJsselmeer: de mugjes. Zo’n beetje de hele tocht werden we omringd door een zwerm van duizenden vliegjes. Je kon bijna niet meer met goed fatsoen achter het roer staan zonder bedolven te worden. De boot zat dan ook helemaal onder, met name rondom de buiskap en de kuip waar de vliegjes lekker uit de wind kunnen zitten. Toen we bij Lelystad aankwamen trok de wind wat aan waardoor we met de kop in de wind wat van de troep kwijt konden raken. Een paar keer de puts erover en het merendeel was weg. In de haven hebben de kinderen met een afwasborstel en nagelborstel ‘geholpen’ om de rest eraf te krijgen.

Na het nodige inpak- en schoonmaakwerk zijn we in de auto gestapt en waren we eind van de middag terug in Maarssen. Daar bleek dat Bernard en Dora tijdens het ‘oppassen’ op ons huis ook niet stil hadden gezeten: er stond een op maat gemaakte kast in de keuken en een schutting in de tuin!

We hebben met zijn allen gegeten in Maarssen en daarna heb ik de reguliere bemanning van de Bluebridge weer in Lelystad op de boot afgezet. De kinderen hebben ervan genoten, en wij dus ook 😉
Tot zover ons ‘gastblog’, tot de volgende keer!

Het is al weer even geleden dat we iets van ons hebben laten horen…. Dus we gaan even een paar daagjes terug. We waren het vorige blog geëindigd op Vlieland. Hier hebben we 3 dagen doorgebracht. Het weer zat ons alleen niet helemaal mee.

De elektrische fietsen zijn inmiddels ‘vaste prik’ tijdens het verblijf op de eilanden. Bert Jan heeft op woensdagochtend de fietsen bij de verhuurder opgehaald. Dus hup een ritje over het eiland.

Op de fiets op Vlieland

Zoals inmiddels ook al een gewoonte geworden is; Pim is na ca. 10 min fietsen in slaap gevallen. Het was vandaag een van de eerste wat koudere dagen. Bijna aangekomen bij de enige strandtent van het eiland (’t Badhuis) begint het toch wel aardig te regenen, met van die dikke druppels. Ondanks mijn vest onder Saar haar jas hadden ze het beiden best koud gehad op de fiets, getuige de blauwe lipjes. Lekker opwarmen dus met een tosti en wat te drinken.

Helaas houdt het toch niet op met regenen. We passen dus de plannen aan en gaan meteen terug richting de haven via het dorp. Binnen aan boord maar weer verder opwarmen en bijkomen. Gelukkig klaart het weer later weer wat op en kunnen er ’s middags weer naar buiten en krabbetjes gaan vangen.

Ik bezoek met mijn moeder nog enkele winkeltjes in het dorpje om te zien of we nog een warme trui voor de kinderen kunnen vinden. Na hiervoor te slagen bij natuurlijk zo goed als de laatste winkel van de winkelstraat vinden we dat we een kop thee/koffie verdiend hebben. We gaan naar Puur Vlieland.

Een lekker kopje ‘koffie/thee’. Mijn vrije interpretatie van een drankje drinken met mijn moeder 🙂

Een restaurantje aan de dijk, met een klein verhoogd terrasje. Helaas net niet hoog genoeg om over de dijk heen te kijken. Het is hier ook heel erg geschikt voor kinderen want ze hebben een klein speeltuintje achterin de tuin. Hierdoor kom ik op het idee om daar iets te gaan eten, maar we zijn ook nog met z’n allen het strand op geweest.

even met de family op de foto

Pim met z’n bootje op het strand

Na zo’n strandavontuur zijn de kinderen lekker rozig. Het kan geen kwaad als ze een keer op tijd naar bed gaan. Het fijne van de aanwezigheid van mijn ouders op Vlieland is dat we naast onder andere lekker shoppen we ook een beroep op de oppasservice kunnen doen. Dus BJ en ik gaan ’s avonds samen lekker een hapje eten bij het restaurant.

Donderdag was het, volgens mij, de slechtste weerdag van onze vakantie tot nu toe. Het is behoorlijk afgekoeld en er zijn ook flink wat buien. BJ en ik besluiten de gok te wagen om nog een rondje op het eiland te doen op de fiets (overigens niet met de bakfiets met BJ erin, want over die bakfiets hebben we niets meer gehoord van de verhuurder…). De kinderen laten we vandaag maar even bij opa en oma, want die maken we niet echt blij met zo’n ritje is de inschatting. Uiteindelijk gaat het ook tijdens dit tochtje op een gegeven moment weer flink regenen en besluiten we het tripje in te korten en via de supermarkt snel weer terug naar de boot te gaan. We koken daar voor ons allemaal een lekker maaltje en doen nog spelletjes rummikub (het spel van deze vakantie, volgens mij ga ik aan de leiding in het algemeen klassement).

Vrijdag de 12e augustus is onze vertrekdag van Vlieland. De wind komt uit de gunstige hoek, nog wel aan de stevige kant, maar te doen. We gaan een paar uur voor hoog water en hebben de stroom goed mee. We starten met grootzeil en op de fok. Het waait nog flink dus we gaan ook wel schuin en hobbelen lekker over de golven. Nadat we de Slenk in zakken krijgen we de wind meer in de rug. Hup de kop in de wind en fok eraf, genua erbij. Dit gaat lekker:

Ruim 10,1 knopen over de grond!! (oké, oké met stroom mee 🙂 )

Het vaarwater slingert natuurlijk nogal tussen de wadden door, dit betekent geregeld een iets andere koers. Wanneer we weer wat moeten oploeven lijkt de wind opeens flink aan te trekken. We besluiten dat het verstandiger is om het grootzeil te reven en ook weer de kleine fok erbij te zetten. Dus weer kop in de wind en de handelingen herhalen (we worden er in ieder geval handig in).

Even zwaaien naar de vierde veerboot die we tegenkomen.

Daarna een heerlijk stuk gevaren richting Harlingen en Kornwerderzand. We hebben tussentijds nog een keer de fok voor de genua ingeruild en hebben zo goed als het hele stuk op het wad gezeild. De kindjes lekker beneden in de kajuit. Beiden weer geslapen, gespeeld en filmpjes gekeken. Alsof ze het al jaren doen 🙂 heel fijn.

Pim kijkt ook nog even mee en spookie moet natuurlijk ook een zwemvest aan 🙂

Op het IJsselmeer de koers naar Makkum gezet en daar op ‘onze eigen plek i34’ (na een telefoontje met de havenmeester) kunnen aanleggen. We komen wat later aan in de haven, dus vandaag een makkelijke hap van de snackbar gehaald en als toetje een ijsje bij de voorstelling op de camping (een voorstelling die iedere avond voor het slapengaan voor de kleinere kinderen gehouden wordt).

Tijdens onze tocht op het wad is helaas een lazyjack (die zorgt dat het zeil netjes naar beneden in de zeilzak zakt) gebroken. BJ heeft tijdens het toetje samen met mijn vader de lijnen ervan vervangen en nu zit het er weer netjes op. Morgen vertrekken we vanuit Makkum weer richting Enkhuizen en zullen we een aantal gasten aan boord ontvangen.

Gisteren was onze laatste dag op Terschelling. We hebben met onze elektrische fietsen weer op volle vaart over het eiland gereden. Moet je je voorstellen dat je met met wind tegen, bergop, met een rugtas en een kind achterop met dik 25 km/u fluitend een groepje jongeren inhaalt die hun uiterste best doen om zo snel mogelijk vooruit te komen. Ik moest me inhouden om ze niet al te hard lachend voorbij te stuiven..

In de buurt van Midsland (in het midden van Terschelling) ligt het wrakkenmuseum. Dit is een soort juttersmuseum met allerlei rariteiten die van scheepswrakken en van het strand gejut zijn. Voor E 2,50 mag je er een week naar binnen (geen bonnetje, gewoon op je blauwe ogen). In het museum liggen honderden, misschien wel duizenden voorwerpen varierend van schoenen en flessenpost tot kanonnen en zelfs een kunstbeen.
Achter het museum ligt een speeltuin die ook weer met ge-jutte spullen is opgebouwd. Hier hebben Saar en Pim zich een tijdje goed vermaakt.

Op de weg terug naar de boot waren ze zo moe dat ze “echt niet meer konden lopen”. Vooruit dan maar. Op de boot aangekomen had Saar toch wel weer energie om even “trapeze te staan”.

Vanochtend was de wind zoals verwacht wat geluwd en konden we volgens plan koers zetten naar Vlieland. We lagen ingebouwd door 2 andere schepen, maar die hadden ook plannen om op stap te gaan dus om 10:00 voeren we met zijn drieën uit: de één richting de sluis bij Kornwerderzand, de ander buitenom naar IJmuiden en wij richting Vlieland.

Er zijn twee routes van Terschelling naar Vlieland: een stukje om via de Slenk (een paar uur varen) of rechtstreeks via het Schuitengat (ongeveer een uur varen). Het Schuitengat is jarenlang ondiep geweest waardoor alleen schepen met geringe diepgang er doorheen konden. Sinds dit jaar is het Schuitengat weer diep genoeg (2.70m bij NAP) en heeft het geultje weer volwaardige rood/groene betonning (voorheen alleen gele tonnen aan één zijde). Ik had zitten rekenen wanneer er genoeg water stond om het ondiepste punt te kunnen passeren en was op 9:45u uitgekomen (ruim 4 uur voor hoogwater). Om het wat ruimer te nemen zijn we om 10:00u vertrokken. Het waaide lekker (een knoop of 20) en er stonden aardig wat golven (2-3m). De ondieptes naast het geultje zorgen daarbij voor een mooi tafereel met brekende golven.

Vanuit het Schuitengat zijn we rechtdoor gestoken naar de vaargeul voor Vlieland. Mijn berekeningen bleken te kloppen (of we hebben geluk gehad): we hebben niet minder dan 90 cm water onder de kiel gehad. Tegen 12:00 kwamen we aan in Vlieland waar ik de Bluebridge onder veel bekijks met een aantal keer steken achteruit in een box heb geparkeerd. Notitie voor mezelf: rechtsdraaiende schroef.

Toen we er even lagen rukte de KNRM vol gas en met 2 boten uit richting het Wad. Een tijdje later werd er een boot binnengesleept. Het bleken onze buren uit Terschelling te zijn die op weg naar IJmuiden door een hoge golf platgegaan zijn waarbij een van de twee opvarenden overboord is geslagen. De man had een lifeline om maar die brak waardoor hij een half uur in het water gelegen heeft met alleen zijn vrouw aan boord. Gelukkig is alles goed afgelopen en hebben we er nog even met ze over kunnen napraten.

Aan het eind van de middag zijn we het strand opgelopen, om de hoek bij de haven. Het was afgaand water waardoor er een aantal poeltjes water op het strand stonden die leegliepen richting zee. Het duurde niet lang voordat ik met Pim geulen aan het graven en dammen aan het bouwen was (vroeger kon ik me hier met Paul samen ook uren mee vermaken). Na een uurtje bouwen waren we moe en wat koud en was het tijd om weer huiswaarts te gaan. We hebben Pim als een mummie ingepakt in een handdoek en zijn door de duinen teruggelopen naar de haven.

We zijn al even langs de fietsverhuur gegaan: daar staan morgen weer 2 elektrische racemonsters voor ons klaar om het eiland te verkennen. Overmorgen zelfs een bakfiets met trapondersteuning. Dan kan Sabine fietsen en ik mooi met de kinderen in de bak. Ik kijk er nu al naar uit 😉