bluebridge

Zaterdag 6 augustus

Vandaag startten we de dag met, hoe kan het ook anders, even plaats maken om de buren te laten vertrekken. Dit betekende onze buren aan stuurboord eerst laten wegvaren, vervolgens konden wij losgooien. Daarna even wachten in de kom en vervolgens konden wij weer aanleggen en de buren helpen. Het aanleggen was nog even een secuur werkje want we hadden voor de boeg slechts een centimeter of 20 speling met de voorburen. Maar wees gerust Bernard, Bert Jan heeft het allemaal heel beheerst gedaan en we liggen perfect in het hoekje aan de hoofdsteiger – laatste steiger achteraan.

Na deze onderneming hebben we lekker ontbeten en was het tijd om de fietsen te gaan halen in het dorp. Met de kids naar de verhuurder gelopen en twee fijne elektrische fietsen met stoeltjes opgehaald. Tijd om het eiland te gaan verkennen! We hebben eerst een stuk aan de zuid(oost)kant van Terschelling langs het water gereden. Ik had online een aantal leuke plekken voor kinderen opgezocht en een daarvan was Zonneweelde in Hoorn (http://zonneweelde.com). Dit is een cafe-restaurant met een prachtige speeltuin die aan het terras grenst. Wij konden dus heerlijk van een drankje genieten, terwijl de kids lekker konden rennen en vliegen door de speeltuin.

Saar en Pim vermaken zich prima in de speeltuin

Na een lekkere (wat late) lunch stappen we weer op de fiets om langzaamaan terug richting West-Terschelling te gaan. Op de route zien we een weg richting de duinen en de zee aan de noordkant van het eiland. We kunnen de verleiding niet weerstaan om met dit mooie weer niet even te gaan genieten van de zee, dus we slaan af richting het strand. Het beste besluit van de dag. Wat hebben de kinderen daar genoten! Zie de foto’s 🙂

Zee in zicht, rennen!

Pim vindt het prachtig en is natuurlijk al helemaal nat…

En Pim gaat door totdat bijna alles uit is 🙂

Voldaan en een tikje moe fietsen we weer terug richting de haven. We hebben een klein opblaasbaar zwembadje meegenomen dat nu goed van pas komt. We spoelen de kinderen lekker achterop in het badje af, met de buitendouche. Het waait nog wel flink dus het is af en toe nog best een beetje fris.

De douchesessie op het achterdek

Na deze opfrisser horen we de maagjes wel een beetje rommelen. Bert Jan gaat nog even samen met de kinderen krabbetjes vangen, terwijl ik ga koken. Vanavond staan er pannenkoeken op het menu. Tijdens hun vismomentje kan ik een flinke stapel bakken en kunnen ze meteen aanvallen als ze aan tafel zitten. Binnen een mum van tijd is die stapel dan ook helemaal op.

We besluiten om de avond af te sluiten met een tochtje op de fiets. Even kijken naar het drooggevallen wad voor ‘De Walvis’ en dan nog een stukje aan de westzijde van het eiland langs. Dan is het toch echt tijd voor de kleintjes om naar bed te gaan.

Ik kijk op mijn laptop nog even in de herhaling naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Voordeel is dat ik daardoor af en toe lekker kan doorspoelen, want die binnenkomst van al die landen duurt toch wel heel erg lang.

Zondag 7 augustus

We hebben in verband met het weer besloten om er nog 2 nachten extra aan te plakken op Terschelling. Het gaat de komende 2 dagen flink waaien en dinsdag lijkt het iets minder te worden, dus dan varen we naar Vlieland.

Ik ben vanochtend vroeg naar het havenkantoor gegaan voor de verlenging en dacht meteen even de broodjes voor het ontbijt mee te nemen. Ik was helaas niet de enige die dit goede idee had en ik stond vervolgens ongeveer 20-30 min in de rij voor ons ontbijt (en dat terwijl de kids natuurlijk allang een boterham op hadden). De broodjes waren gelukkig wel heel lekker 🙂

Daarna dacht ik nog een ander slim plan te hebben, namelijk een wasje te doen. Omdat dit hier gratis kan is het ook behoorlijk druk. Dus de was in de tas maar even in de wasruimte laten staan en eerst boodschappen gedaan. Na terugkomst nog een tijdje gewacht en het toen maar opgegeven, want het was al half 12 en we wilden natuurlijk nog wel op pad. Al fietsend opperde Saar dat het vandaag wel een echte stranddag was en dit bepaalde dan ook onze bestemming van de fietstocht.

Het zal wel aan het tijdstip liggen en het lekkere hobbelen achterop de fiets, want op de een of andere manier gaat Pim bij ieder fietstochtje in de slaapstand na een minuut of 10 a 15. Inmiddels worden we steeds handiger om hem goed te installeren, want gewoon doorfietsen is geen optie met zo’n bungelend koppie. Vandaag hadden we de zwemvesten mee, wat volgens ons meteen tot een hele goede ‘slaapinstallatie’ voor Pim resulteerde (ja hij kan nog ademhalen 🙂 ).

Handig die zwemvesten mee 🙂

Vandaag was ik iets beter voorbereid op een stranddag en had ik de zwemkleding mee voor de kinderen. Dus eerst omkleden en dan op naar zee, wat overigens nog een goed stuk lopen is. De stranden zijn hier namelijk enorm breed, zoals op de eerste strandfoto te zien is. Maar dat maakt het genieten er niet minder om!

Even kijken naar de golven

Los in het ondiepe water, vooral Pim kan er geen genoeg van krijgen.

Na dit heerlijke wateravontuur nog even in de beschutting van de strandtent omkleden en een drankje drinken voordat we weer op de fiets stappen.

Bert Jan gaat na terugkomst nog even onze fietsen ‘verlengen’ met Saar, terwijl Pim en ik lekker aan boord blijven en eten koken (nou ja ik kook dus het eten en Pim scharrelt wat rond). Blijkt naderhand uit een Facebook post van BJ dat hij en Saar ook nog even ‘op stap’ zijn geweest… Mooi is dat, terwijl wij/ik in het kombuis aan het zwoegen ben op een overheerlijke nasi 😛

Saar en BJ doen samen een drankje bij De Walvis

We hadden de kinderen gisteren al een ijsje beloofd en die belofte hebben we toen niet ingelost, dus vandaag naar de beste ijstent van Terschelling om het goed te maken.

Daarna nog even met z’n allen de ‘berg’ op klimmen om het grut een beetje uit te putten zodat ze lekker kunnen slapen. Na, met name voor hun, een best stevige klim in het mulle zand, werden we beloond met een prachtig uitzicht. Een mooie afsluiting van deze dag.

Uitzicht vanaf ‘de berg’

De afgelopen drie dagen lagen we ‘verwaaid’ in Makkum. Het waaide niet heel hard (zo’n 5 a 6 Bft) maar met de twee kleine matrozen aan boord zijn we met die wind het Wad maar niet opgegaan.
Gisteren heb ik van de nood een deugd gemaakt en een surfplank gehuurd op het strand. Een jaar of 5 geleden heb ik daar met mijn eigen materiaal gevaren en ik kon me nog herinneren dat het een goeie surfstek is. Er zit een leuke kleine surfschool waar je voor niet al teveel geld goed materiaal kunt huren. Na 2 uur varen was ik bekaf en was ik blij dat de iets te krappe wetsuit weer uit kon 😉

Vanochtend was de wind zoals voorspeld wat geluwd en zijn we rond 9 uur vertrokken richting het Wad. Zoals gebruikelijk moesten we bij de sluis van Kornwerderzand even wachten en rond 10:15 voeren we de Boontjes op richting Harlingen. Via de route langs de Pollendam en de Blauwe Slenk kwamen we rond 14:00u aan in de haven van Terschelling. Qua diepgang hadden we eigenlijk weinig te klagen (hoogwater bij Harlingen was iets na twaalven) en her en der konden we zelfs een stukje afsteken.

In Terschelling konden we een mooi plekje achterin de haven bemachtigen waar we ‘in Mediterrane stijl’ (met de spiegel naar de kant) konden aanleggen. De kinderen waren na zo’n lange tocht hard aan wat afleiding toe, dus na een kort bezoek aan de speeltuin zijn we West-Terschelling ingelopen en hebben daar wat benodigdheden aangeschaft om krabbetjes in de haven te vangen. Dat ging eigenlijk best goed: met niet veel meer dan een wasknijper, wat spek en een netje vis je de ene na de andere uit het water. Zoals het hoort zijn we geëindigd met een ‘krabbenrace’: een wedstrijd waarin de krab die het snelste weer in het water terug is wint.

Na het eten zijn we naar de rand van het eiland gelopen om daar bij laagwater een stukje over het Wad te lopen. Bij de laagstaande zon leverde dat mooie plaatjes op.

Op de weg terug naar de boot zagen we ons oude buurjongetje lopen bij de haven. Even de boot opgezocht en een praatje gemaakt. Twee andere buren zijn we net misgelopen, die zijn vandaag weer richting Makkum gegaan.

Inmiddels zit ik aan het drankje dat vaste kost is als we op Terschelling zijn: Schylger (Terschellinger) Juttersbitter. We hebben met elkaar de afspraak dat we dat alleen ‘bij de bron’ op Terschelling zelf mogen aanschaffen. Dat wordt flink inslaan 😉

Voor morgen hebben we besloten het onszelf makkelijk te maken en electrische fietsen te huren bij een van de vele verhuurders die het eiland rijk is zodat we op ons gemak het eiland rond kunnen. We blijven hier een paar nachten liggen en gaan daarna door naar Vlieland.

We zijn op weg richting de wadden en de tocht van vandaag brengt ons weer dichterbij dit doel: Enkhuizen – Makkum. Met dank aan onze ‘wekkertjes’ zijn we lekker vroeg op en kunnen we dus ook tijdig op pad.

Saar en Pim checken of opa en oma al wakker zijn

Met een stevig windje in de rug was het ‘lekker rollen’ richting het noorden van het IJsselmeer. Om het rollen toch maar een beetje te beperken (met name de nieuwe gastblogster heeft hier last van) hebben we toch maar een paar slagen gemaakt. De kinderen hebben de test van het rollen in ieder geval zeer goed doorstaan. Er werd heerlijk binnen gespeeld, geslapen, wat op de iPad gekeken en ook natuurlijk nog een broodje gegeten.

Pim aan de lunch op het IJsselmeer

Gelukkig voor mij nam de wind iets af ter hoogte van Stavoren en werd het water wat rustiger. Op een gegeven moment ging het de schipper zelfs iets te rustig en deed hij iets wat ik hier eigenlijk niet mag vermelden (shhttt niet verder vertellen; er ging ondersteuning aan). Natuurlijk geheel en alleen voor het welzijn van onze kinderen, waarvoor de tocht al wel een beetje lang werd. Na ruim 5 uur varen waren zij toe aan wat meer lichaamsbeweging.

Bij aankomst kregen we vanaf de kant al een plekje toegewezen. Daar aangekomen was het toch wat smalletjes… De stootwillen uit en dan tussen de palen door paste niet helemaal. Ook het op en afstappen is wat lastiger hier, door de korte vingersteigertjes en de hoge kant aan de voorkant van de boot. Bij het havenkantoor hebben we daarom een ander plekje uitgezocht en meteen ook een plekje voor de 4Seasons geregeld die een uurtje later aan zou komen. Met een plekje aan de hoofdsteiger kunnen de kids nu fijn zelf op- en afstappen. Ze kunnen nu zelfs alleen naar de speeltuin rennen die op het midden van de steiger aanwezig is.

Na een lekker pizza-tje was het tijd voor een ijsje op het nabijgelegen vakantiepark. Dit park is voorzien van onder andere een kleine supermarkt, snackbar/croissanterie, souvenirwinkeltje en ze hebben een animatieprogramma voor kinderen. Dus bij de snackbar het ijsje uitgezocht en bij de avondvoorstelling lekker gesmikkeld, terwijl er een verhaaltje gespeeld en liedjes gezongen werden.

Toetje tijdens de avondvoorstelling

Met dank aan de schipper en zijn IT achtergrond hebben we nu een geavanceerd WiFi netwerk aan boord en kunnen we met de 2 codes die we kregen toch alle apparaten aansluiten (mobiele telefoons, iPads en laptops; ja alles is mee 🙂 ) en kan ik hier mijn eerste reisverslag plaatsen.

Voor morgen bekijken we het weer en wellicht gaan we al naar de Wadden. Blijkt het toch wat harder te waaien dan hebben we hier bij het vakantiepark in ieder geval nog wel genoeg te doen om ons nog een dagje te vermaken.

We zijn nu landrotten, alleen weten de weergoden dit nog niet.
We hadden vandaag een fietstochtje gepland richting Haarzuilens, Woerden en Utrecht.
Tegen enen leek het droog te worden, dus op de fiets richting Haarzuilens. Het motregende wat, maar dit zou volgens buienradar zo ophouden, mooi niet dus. Buienradar is voor de buien en niet voor constante druilregen.
Nat kwamen we bij het kasteel aan en we hoopten dat na ons bezoek de regen wel weg was.

Helaas niet en dus nu maar weer terug naar ons vakantieverblijf.
Met de auto wat boodschappen gedaan en nu tegen zevenen regent het nog steeds.  Het kasteel ( De Haar ) was trouwens heel mooi.  Met zonnig weer zou het ook in de tuinen heel plezierig wandelen zijn geweest, maar dat hebben we maar bij het hoognodige gelaten.

Dora en Bernard zijn even ‘vrij’: de komende twee weken zijn Sabine en ik met de kinderen op pad met de Bluebridge. Gisterenmiddag hebben we in Lelystad boot- en huissleutels uitgewisseld: wij gaan varen en de ‘stamgasten’ van deze site passen op ons huis in Maarssen. Vandaag maken we onze opwachting als ‘gastbloggers’.

Vanochtend waren de kinderen zoals gebruikelijk rond 7 uur wakker, wij dus ook. Om 8:45u zijn we vertrokken richting Enkhuizen. Als snel dook er achter ons een witte Bavaria op: Rob, Margriet en Eveline hadden ook vanuit Lelystad koers gezet naar Enkhuizen.

Het begon goed met een windje in de rug, maar ter hoogte van Urk zagen we een flinke bui aankomen. Met de kinderen in ons achterhoofd toch maar de zeilen gestreken en dat bleek geen slecht plan: in de bui trok de wind flink aan. Een voordeel: het buitje waaide daardoor ook zo over waardoor we weer droog verder konden.

Tegen lunchtijd kwamen we in een zonnig Enkhuizen aan. Na een korte onderhandeling met de havenmeester kregen we een mooie plek voorin de haven waar we de 2 boten met de spiegels bij elkaar konden neerleggen. De kinderen hadden de grootste lol met het spellentje ‘bootje op, bootje af’. Dat leverde Pim nog een kort met-een-been-tussen-wal-en-schip moment op, maar ach, dat kan de beste overkomen (een niet nader te noemen schipper had kort na het aanleggen nog met één been in de zeereling gehangen…)

Na de lunch schoven we op de 4Seasons aan voor een stukjes Enkhuizer truffelgebak (een begrip binnen de familie Osewoudt) ter ere van de verjaardag van Rob.

Als we met de kinderen in Enkhuizen zijn is er 1 vaste prik: de ‘Speeltuinvereniging Kindervreugde’ (https://www.speeltuin-enkhuizen.nl/). Dit is een speeltuin die deels door omwonenden gefinancierd wordt. Als buitenstaander mag je er gelukkig ook voor een prikkie naar binnen. Saar en Pim hebben zich er goed kunnen afmatten.

Na even bijgekomen te zijn van de drukte zijn we ’s avonds met zijn allen gaan eten in Enkhuizen. Tegen achten waren we weer op de boot, hoogste tijd voor de kleintjes om het bed in te duiken. Ze hebben (heel luxe) allebei hun eigen hut, en Pim zelfs zijn eigen tent (tegen de muggen). Door alle inspanningen duurde het niet al te lang voordat het kroost onder zeil was.

Morgen zetten we koers richting Makkum.